You are currently browsing the category archive for the ‘Bram’ category.
Hier volgt het verslag van een afgelaste trouwpartij … Rosa is weggelopen!!!
Ze was nochtans een stralende bruid!
En Luc had zo geduldig staan wachten …
Maar, zoals Guusje hier een tijd geleden opmerkte:
wie een put graaft voor een ander, valt er zelf in
Bram en Franky in pak-met-das, dat was ook nog nooit vertoond:
Nauwelijks was Rosa weggelopen, of Luc vloog Waldek aan … en Bram had leedvermaak:
Resultaat: Waldek ontslagen, en Luc heeft zijn intrek genomen in een hotel in de stad. Daar heeft hij dus de nacht doorgebracht, Rolf en Elise.
En het blijft hier maar doorgaan: ik hoor dat Marianne haar plan doorzet om Ter Smissen te verkopen! Dat wil zeggen: Jenny én Rosa verliezen hun job. En hoe moet dat dan met Taxi Ter Smissen, want die huren daar ook???
Maar nu over de jonge ouders. Luister wat Franky aan het bespreken was met Bram … tijdens het repareren van onze schooltoiletten!
Dat wordt wat volgende zondag op het burenfeest. Ik ben wel blij dat ik er – voor de laatste keer – bij mag zijn…. en dat ik sommigen van jullie daar zal zien.
Voor het overige loop ik mezelf zowat voorbij, drukdrukdruk … ik mag maar een beperkt aantal kilo’s bagage meenemen, dus ik heb dit weekend de moeilijke oefening gedaan om te beslissen wat ik écht noodzakelijk vind voor mijn nieuwe leven.
Maar eigenlijk is dat bevrijdend: mijn leven plooit zich terug op de essentie: liefde, een ideaal, en wat kleren en boeken …
Wij wachten hier in spanning op het ja-woord van Rosa! Dus dit is noodgedwongen een blogbericht vanop het stadhuis … gelukkig hebben ze hier ‘wifi’.
Want intussen heb ik voor jullie nog nieuws van Bram, iets wat hij mij eergisteren al heeft verteld. In, Elise, Café “De Welkom”…
Wat krijgen we nu? Hij gaat het toch niet in z’n hoofd krijgen om weg te blijven? Paulien is zo gelukkig!
’t Is hier wat geweest, met die staking. Bram en Franky stonden als echte vakbondslui pamfletten uit te delen. En toen ze mijn fototoestel zagen, deden ze er natuurlijk nog een schepje bovenop.
…. samen met Waldek:
…. die er achteraf toch wat treurig uitzag.
Ik weet aan wie hij dacht …
Luc en Freddy hebben zich niet laten zien; jammer, Elise, ik had zelf ook dolgraag een foto van Luc en Freddy-met-blauw-oog gehad.
Maar intussen heb ik vernomen dat Luc Freddy ontslagen heeft. Hij moest wel. Ik hou m’n hart vast voor de gevolgen – en hij allicht ook.
Maar Sanitechniek is weer volop in bedrijf: bij m’n overburen – in het huis van Tom, moet ik nu zeggen – hebben ze een grote machine geïnstalleerd die dag en nacht staat te draaien. Lawaai! Blij dat ik naar school kan! Die machine moet het vocht uit het gebouw te halen, want blijkbaar hebben ook de vloeren onder water gestaan. Gevolg: Peggy en Tom zijn voor een week bij Marianne ingetrokken … ze heeft haar slag thuisgehaald!
Ze heeft me zelfs binnengeroepen, voor een foto!
Maar nu het babynieuws:
Erg overtuigend klonk dat niet …. ik moest terugdenken aan de woorden van Gertie:
Er zijn nu eenmaal dingen die een achttienjarige niet incalculeert en papa worden is er daar een van. Dat bedoelde ik met hoe ingrijpend een leven verandert als er een baby komt…
Paulien heeft Bram op de hoogte gebracht van haar zwangerschap, en hij is van haar weggelopen! En ik heb nieuws …
Ik had ontzettend met hem te doen…
Vandaag heb ik nog een extra dag Paasvakantie. Een speling van de kalender, omdat Pasen zo laat valt dit jaar :). De leerlingen zullen ook blij zijn.
Hier aan de overkant is er iets fundamenteels veranderd, kijk goed:
Ik woon niet langer tegenover een notariaat: het naamplaatje is weg!
Peter is ingegaan op het bod van Notaris Vermeersch. Het huis blijft gelukkig nog van hem, maar het notariaat met alle cliënten gaan naar het kantoor van Vermeersch.
Ik had nochtans gedacht – en gehoopt – dat hij zoiets nooit zou laten gebeuren. Maar ja, hij is geschorst “in afwachting van de resultaten van het onderzoek”. Dat heeft wellicht de doorslag gegeven. Als die schorsing wordt opgeheven, dan zal hij moeten werken in dienst van een andere notaris … dat moet hem zwaar vallen! Bovendien is door die onrechtvaardige schorsing zijn reputatie om zeep … ik heb hem namens ons allemaal veel sterkte toegewenst. Zijn reactie was kortaf – begrijpelijk – en hij wou absoluut niet op de foto. Ik had hem dat trouwens beter niet gevraagd.
Dan maar langsgelopen op het appartement van Tim; Stijn mag daar de komende weken blijven logeren!
Hier is de foto die ik heb kunnen nemen:
Ik had gedacht een blij gezicht te zien bij Stijn, maar het tegendeel is waar. Hij wordt toch niet jaloers op zijn gastheer??
Jullie hebben hier gisteren massaal jullie medeleven met Franky betoond. Maar er gingen ook een paar stemmen op om de toestand vanuit Bram te bekijken.
Dus ben ik de hele avond naar hem op zoek gegaan, en eindelijk heb ik hem gevonden…. in Café De Welkom!
Enfin, het goeie nieuws is: hij heeft het niet tegen Paulien gezegd. Dat geeft Franky de kans om het zelf te vertellen, op het moment dat hij daar klaar voor is.
Gisteren heb ik hiernaast opnieuw Julia zien binnengaan in het doktershuis, maar ik heb haar niet zien buitenkomen … daar is maar één verklaring voor: Marianne smokkelt haar buiten langs de achterdeur en de tuin! Mijn buurvrouw is weer een sluw spel aan het spelen…
Maar nu een persoonlijk nieuwtje. De Paasvakantie nadert – en ik heb vakantie in het vooruitzicht! En wat voor één! Naar India!! Van zaterdag 9 tot en met zondag 17 april, een heel bijzondere citytrip naar Mumbai. We bezoeken met een paar onderwijsmensen een project in Dharavi, dat is de beruchte sloppenwijk daar. Wat mij zo aantrekt, is dat we gaan kennismaken met de mensen die er wonen en werken. Zo’n kans kon ik toch niet laten liggen? Bovendien zal het reisgezelschap ook meer dan aangenaam zijn … Dus ga ik de blog een weekje sluiten. Ik weet zeker dat jullie mij dat zullen gunnen!
Ik ben hiernaast gaan bijleggen voor het verjaardagscadeau van Franky… en ik denk dat ik weet wat het is!
Ik heb mij van de domme gehouden over “dat lief” van Franky, dat begrijpen jullie uiteraard. En wat een cadeau!
Hier is alvast de beloofde foto van het T-shirt:
Yvette wou ook graag naar Franky’s verjaardagsfeestje komen, maar ze kan niet, zegt ze. “Ik sukkel de laatste tijd zo erg met mijn rug…” Maar volgens mij heeft Bram haar niet eens uitgenodigd. Yvette heeft nu bij de bakker een taart besteld voor Franky. “Want wij gaan dat vanavond al vieren, op onze manier”.
Maar nu nog even terug naar gisteren in de Noorderzon. Dat was een verrassing, dat Dominique daar zat! Die kwam duidelijk om Femke in het oog te houden. Tegen mij was ze erg vriendelijk. Simonne mocht een foto van ons beiden maken.
En dan nog een verrassing: de koerier met – alweer – verrukkelijke chocolade uit de winkel van Serge.
’t Schijnt dat hij deze pralines speciaal voor haar “gecreëerd” heeft, de “Juliettes”. Zou Julia vanavond ingaan op zijn invitatie?
Normaal kwamen Bianca en Mo vandaag terug uit Venetië, maar van Jenny hoor ik dat er problemen waren met hun vliegtuig. Ze zijn niet opgestegen. Gelukkig maar, stel je voor dat hun vliegtuig in moeilijkheden zou komen in de lucht! Daar mag een mens niet aan denken …
’t Is alleen vervelend voor Tom, want vandaag is het zijn dag met Robin. Jenny gaat hem bellen.
Bram zat ook in Ter Smissen. Die heeft de terugkeer van Freddy slecht
verteerd. En aan het einde van ons gesprek heeft hij mij totaal verrast…
Zou hij dat ook gezegd hebben tegen Franky? Want dan komt die wel in een moeilijke situatie terecht!
En kijk wie er aan het werk was bij Taxi Ter Smissen:
Veel nieuws vandaag… ik weet niet waar eerst te beginnen!
Dokter Ann mag vandaag naar huis. ’t Zal Peggy varen dat ze Sandrine niet meer hele dagen bij zich heeft. Ze was zo’n fiere mama! Ze heeft me een foto doorgemaild van in de Noorderzon, want zelfs daar heeft ze Sandrine mee naartoe genomen:
In Ter Smissen heb ik het nieuws van Mo en Bianca vernomen. Mo gaat Robin erkennen! Bianca gaat akkoord. Eindelijk.
Maar het strafste vind ik wat Bram me heeft verteld…
Laat me beginnen bij het begin. Vrijdagavond hoor ik luide muziek hiernaast op het appartementje van Franky, door de muur heen, niet te harden. Boenke boenke boenke. Ik sta op het punt om te gaan protesteren, als ik Bram zie buitenkomen met Paulien. Meteen daarna stopt de muziek.
En intussen weet ik wat er is gebeurd: Bram heeft zitten vrijen met Paulien onder Franky z’n neus! En Franky heeft hem aan de deur gezet! Ontluisterend vind ik dat van Bram – hoe heeft hij zoiets kunnen doen? Franky’s gevoelens zo kwetsen? Dus ik dacht ik : ik vraag het hem op de man af.
Dat laatste had ik misschien niet moeten vragen. Soms is het sterker dan mezelf… Maar in elk geval: Bram is er van overtuigd dat Franky hetero is! En hij beseft totaal niet wat hij voor hem voelt ….
Tenzij hij tegenover mij komedie heeft gespeeld.
Marianne is ongerust: dokter Ann klaagt over hevige pijn in haar buik. Maar ze zegt dat het wel vanzelf over zal gaan. In de plaats van zich meteen grondig te laten onderzoeken! Dokters zijn slechte patiënten, zeggen ze soms…. Maar misschien is het niets ernstigs?
De sfeer tussen Franky en Frank is er intussen niet op gebeterd. Als buren voelen wij dat scherp aan. Die twee mijden elkaar. Twee overburen die niet met elkaar spreken, dat is sowieso pijnlijk – maar in dit geval gaat het zelfs om vader en zoon! Arme Franky…
Maar misschien komt daar vanavond verbetering in? Luister wat Waldek aan Bram heeft gevraagd:
Toch mooi van Leo dat hij zo bezorgd is om z’n kleinzoon. Ik vind het geen slecht plan, en ik hoop van harte dat het lukt!
Aan Winterlicht stond Jens te wachten op zijn klanten. Hij is blijkbaar gebombardeerd tot specialist-senioren 🙂
Hij mag ten minste al nu en dan met de taxi rijden, dat zal hij wel tof vinden. Maar hij zag er zielig uit, zo alleen in de kou.
De Gedichtendag gisteren was een blogsucces. Tom en Marijke ontpopten tot gespecialiseerde buren-poëten :-).
Maar nu terug naar de realiteit …. Gisteren heeft Paulien hier blijkbaar op de stoep van Sanitechniek zitten wachten. Op Bram. Beetje zielig is dat, in deze kou!
Dus vanochtend moest ik het weten: wat is Bram nu van plan?
Tja …
Ik ben gisteren ook nog even bij Tim langsgelopen. Ze zijn weer samen!
Maar op de sofa zat er iemand somber op z’n gitaar te tokkelen …
Somber – en eenzaam…
Ellie Vranken 